Mezelf kwijt

Ik had mezelf gevonden
Vol trots liet ik mezelf zien
Vol trots genoot ik van het leven
En nu… nu ben ik me weer kwijt

Zo vaak verloren
Uiteindelijk een keer gewonnen
En nu, dan toch weer
Alsnog een keer verloren

Ik ben mezelf niet
Ik zit niet lekker in me vel
Ik ben mezelf kwijt
Zomaar ineens weer uit het oog verloren

Wat moet ik doen
Waar moet ik heen
Het liefst verstop ik me
Tot ik mezelf weer heb gevonden

Maar om me te vinden moet ik zoeken
Maar ik ben te moe, totaal uitgeput
Ik wil mezelf weer zijn
Het voelde zo goed

Kwaad, geïrriteerd, verdrietig om mezelf

Zwijgend ben ik de dag door gegaan
Kwaad, geïrriteerd, verdrietig om mezelf
Ik ben niet de vrouw die ik wil zijn
Zelf verzekerd, moedig en gelukkig

De onzekerheden in het leven
Maken mij tot een onzekere vrouw
Kwaad, geïrriteerd, verdrietig om mezelf
Want ik ben mezelf niet

Ik heb altijd veel geduld gehad
Maar dat raakt op, al is het langzaam
Ik wil mezelf weer vinden
Te uitgeput om mezelf te zoeken

Vechten, vechten, vechten
Zou ik ooit niets hoeven doen
Zou ik ooit kunnen ontspannen
En genieten van de mooie dingen in ’t leven

Kwaad, geïrriteerd, verdrietig om mezelf
Vecht ik door om de nacht
te kunnen overleven

Ik had gehoopt dat ik met de rechtzaak
Een hoofdstuk voorgoed kon sluiten
Waarom voel ik geen verandering
Waarom voel ik mij hetzelfde

Volgende week is de uitspraak
Misschien verandert dat wat
Misschien kan ik dan eindelijk
Het verleden een plaatsje geven

Maar misschien geeft ook dit
Geen verandering of iets dergelijks
Misschien moet ik blijven knokken
Het verleden van me af slaan

Alles opzij duwen
En uiteindelijk het geluk zien
Waar ik al die tijd naar verlangde
Uiteindelijk gelukkig zijn

Daar leven we toch voor
Voor ons eigen geluk
Misschien is me dat ontnomen
Waar leef ik dan voor?

Ik heb geen lichtpuntje om op af te gaan
Ik heb geen bereikbaar streven
Ik heb geen pad om te volgen
Ik heb alleen maar een wens

Is wensen streven
Nee, ik wens gelukkig te worden
Maar ik streef nergens naar
Ik heb geen lichtpuntje om naar te streven

Zelfs geluk is duister
Want meer is er niet om me heen
Alleen duister, en daar ergens in
Ligt het geluk dat ik wens

Ik weet het is hier ergens
Het is hier ergens vlakbij mij
Maar ik kan het niet zien
Ik kan het niet voelen

Misschien moet ik zoeken
Gewoon kriskras door het duister
Niet wetend waarheen
Niet wetend wat ik vind

Maar ik ben te moe om te zoeken
Te moe om te vinden
Zelfs te moe om te wensen
En helder te denken…

Ineens was je verdwenen
Alleen jij hebt afscheid kunnen nemen
Geen laatste zoen, geen laatste knuffel
Maar je laatste woorden waren voor jou genoeg

Ik ben achter gebleven, eenzaam en alleen
En leeg, vooral… leeg
Waar moet ik heen
Waar kan ik heen

Jij was m’n tweede plek
Waar ik me vertrouwd voelde
M’n tweede plek waar ik altijd heen kon
En nu… nu is er nog maar één

Ik mis je vreselijk
Meer dan jij ooit kon bedenken
En het gevoel dat je er niet meer bent
Maakt me zo leeg, eenzaam en alleen