De egoistische wereld
Het altijd ik leven
Ik kan er niet meer tegen
Laat mij weg waaien
in deze storm
Mijn verlangen naar het hiernamaals
is enorm
Ik kan het blijven zeggen
honderden keren uitleggen
Jij hebt het druk
maar mijn energie is stuk
Het altijd in jouw leven zijn
en jij nooit in die van mij
Het doet me teveel pijn
Wat mij betreft is het voorbij
Donker zijn de wolken
Over mijn sombere bestaan
Alleen breng ik de dagen door
Geen mens nog gezien
Eenzaam vertoef ik in mijn huis
De deurbel blijft stil
De telefoon gaat niet
Ik zeg geen woord
Donker is het buiten
Als ik door het raam staar
Donker is het binnen
Tot ik een kaars aansteek
Dit donkere eenzame bestaan
Houdt ik niet lang meer vol
Zijn mensen mij vergeten?
Of zoals altijd… te druk met zichzelf
Er hangt een donkere wolk
Boven mijn sombere hoofd
Geen zin meer in het leven
Geen zin meer om te bestaan
Wat zal ik doen?
Pillen of springen?
Beide lijkt me geen pretje
Angst dat het pijn doet
Genoeg geleden
In het verleden en het heden
Er hangt een donkere wolk
Boven mijn sombere hoofd
Waarom zou ik
Nog blijven leven
Het eenzame bestaan
Is moordend
Waarom zou ik nog hier zijn
Geveld met innerlijke pijn
Van mij hoeft het niet meer
Laat me maar los
Gemis slijt
Vergeten zullen jullie me nooit
Mijn einde is hier
Laat mij maar gaan
Saai zijn de dagen
Die voorbij vervagen
Geen mensen, geen zon
Ik wou dat ik de warmte in kon
Saai zijn de uren
Die eindeloos lijken te duren
Elke seconde van de dag
Die ik eenzaam beleven mag
Saai is het leven
Niets meer om te geven
Laat mij maar gaan
Ik wil niet meer bestaan
Daar was je weer
Zo snel voorbij geraasd
We hebben genoten
Van je warmte en mooie weer
Je bent weer heen gegaan
Om volgend jaar terug te keren
Nu zijn het sombere dagen
Zonder jouw zonnestralen
De kou
De donkere dagen
Ik vind het helemaal niks
Geef mij jou maar
De zomer is weer voorbij
Voorbij gevlogen
De winter nadert
Evenals mijn energie
Saai zijn de dagen
Leeg, eenzaam en alleen
Weinig te doen
Maar soms ook genoeg
Ik kan me nergens toe zetten
en blijf op de bank hangen
Saai te zitten zijn
Eenzaam en alleen
Ik denk
Ik denk veel
M’n gedachtes stormen
Kriskras door elkaar
Er komt niks uit m’n handen
Want ik moet het alleen doen
Saai zonder mensen
Is dit het leven?
Ik ben weer wakker
Ik ben weer ontwaakt
Ik weet niet wat het is
Maar het lijkt weer niet volmaakt
Alleen… alleen
Waar is iedereen?
Stil op de telefoon
De tv is ook niks
Wat zal ik dan nu maar eens gaan doen?
Muziekje… wandelen… huishouden
Nee… ik heb er geen zin in
Ik wacht maar tot de uren verstrijken
Het leven is leeg
Geen doel, geen vooruitzichten
Wat moet ik doen
De verveling is moordend
Ik ontwaak uit mijn slaap
Open mijn ogen en zie de morgen
Geen reden om op te staan
Geen reden om ergens heen te gaan
De gedachtes om niet meer
te willen ontwaken
Ze worden groter
Ze worden serieuzer
Van alles al uitgedacht
Van kwaad tot erger
Maar de angst dat het pijn doet
is nog te groot, ik kan het niet
Ik doe mezelf pijn
Om zo de pijn te verlichten
Eens snij ik verkeerd
Om zo nooit meer pijn te voelen
December…
januari nadert…
De kou…
de donkere dagen…
De witte wereld
door duistere ogen
Altijd weer die somberheid
rond deze koude tijd
Januari nadert…
maar jij blijft weg
Voor altijd in mijn hart
maar al 12 jaar uit mijn leven
Het gemis…
het gaat maar niet weg
Het eenzame gat…
die maar blijft voort bestaan
Raak ik hier ooit nog uit
zonder jou blijft alles anders
De leegte, de stilte
de eenzaamheid, de kilte
Al 12 jaar uit mijn leven
al 12 jaar dit grote gat
De dag dat ik je verloor…
11 januari nadert…