Het spijt me
meer dan dat ik zeggen kan
De pijn die ik jou aan doe
verdien je helemaal niet

Zo graag als ik zou willen
dat mijn gevoel naar buiten treedt
Zo hoog is mijn angst
om deze los te laten

Geloof me, ik zou het echt willen
maar ik kan het gewoon niet
Gevoelloos leefde ik mijn leven
genietend van de goede momenten

Tot jij in mijn leven kwam
ik voelde weer iets
Maar het is niet genoeg
het is zo geremd

Jouw gevoel voor mij is zo sterk
en van mijn gevoel is het niet zeker
De muur is zo hoog en zo dik
en afbreken doe ik het niet

Te vaak is de muur neer gehaald
en mijn gevoelig hart gekwetst
Die pijn wil ik niet meer doorstaan
ik zou er weer aan onder door gaan

Graag zou ik jouw liefde beantwoorden
met dezelfde hoeveelheid en sterkte
Mijn verstand zegt: doe het niet
en mijn hart heeft geen stem meer

Wat ik wil, kan niemand mij geven
want kwetsen doen we allemaal wel een keer
Ook jij zal het uiteindelijk doen
al besef je dat nu niet

Je ondeugende ogen
Je stoute lach
’t Is niet gelogen
Dat ik je graag mag

’t Is meer dan dat
Je geeft me gevoel
Ik weet niet echt wat
Weet je wat ik bedoel

Je bent verlegen
Je bent grappig
Ik kan hier niet tegen
Ik voel me slappig

Ben ik verliefd
Of ben ik in de war
Zie ik je alsjeblieft
Nog eens aan de bar

Niemand is voor elkaar gemaakt
Iedereen heeft zijn eigen weg
Liefde brengt ons samen
En er ontstaat ook samen een weg

Als één de samenweg nooit volgt
Is de liefde over of nooit geweest
De samenweg loopt dood
Maar de eigenweg leeft voort

Vergeet nooit je eigenweg
Als er een samenweg ontstaat
Een samenweg raak je kwijt
Je eigenweg ook, als dit de samenweg was

Voel me huiveren van de kou
Gedreven door de kilte van eenzaamheid
Voel me zweten in de strijd
Gedwongen door de warmte van de zon

‘k Wilde liefhebben toen ik nog kon
Maar geluk is niet voor mij weggelegd
Ik luister naar de woorden die je zegt
Aangevoerd door mijn waterige ogen

Een liefdevol leven is voor mij gelogen
Slechts verdriet en verderf zijn met mij
Schuif je geluk maar niet opzij
Bewaar het voor betere tijden

Het ongeluk kan ik niet vermijden
Onverwachts slaat het steeds mijn weg in
Een kleurrijk leven heeft voor mij geen zin
Het is al te lang somber en grauw

Je gooit mijn leven in de war
met je gedrag en instelling
Misschien niet geheel bewust

Ik wil werken en leren
en feesten op zijn tijd
Als ’s morgens vroeg m’n wekker gaat
lig jij er meestal net in

Wil opstaan, om op tijd te komen
maar de gedachte dat jij elke dag
kan opstaan wanneer je wil,
brengt mij weer terug in slaap

Wat ik wil
hoopte ik samen met jou te kunnen
Maar helaas…
Aan alles komt een end