Zwijgend ben ik de dag door gegaan
Kwaad, geïrriteerd, verdrietig om mezelf
Ik ben niet de vrouw die ik wil zijn
Zelf verzekerd, moedig en gelukkig

De onzekerheden in het leven
Maken mij tot een onzekere vrouw
Kwaad, geïrriteerd, verdrietig om mezelf
Want ik ben mezelf niet

Ik heb altijd veel geduld gehad
Maar dat raakt op, al is het langzaam
Ik wil mezelf weer vinden
Te uitgeput om mezelf te zoeken

Vechten, vechten, vechten
Zou ik ooit niets hoeven doen
Zou ik ooit kunnen ontspannen
En genieten van de mooie dingen in ’t leven

Kwaad, geïrriteerd, verdrietig om mezelf
Vecht ik door om de nacht
te kunnen overleven

Ik weet niet waar ik eindig
Ik weet ook niet waar ik begonnen ben
Ik weet alleen daar tussen in
En ik wou dat ik dat niet wist

Wil ik wel leren
En weten wat ik dan weet
Het is beter niet te weten
Dan depressief door te vechten

Ik weet wat ik nu weet
En morgen weet ik weer meer
Ik wil niet meer weten
Want ik weet dat me dat depressief maakt

Waarom weet ik wat er gebeurd is
Ik wil het niet weten, maar ik weet
Dat het allemaal waar is
Ik weet dat hij bekend heeft

De stille hoop dat het toch \r\neen nachtmerrie was
Die stille hoop is verdwenen
Ik wist wel dat het gebeurd was
Maar ik hoopte van niet

Ik weet dat je beter kan hopen
Dan weten dat weten toch niet alles is
Toch ben ik blij dat hij weet dat hij fout was
Nu weet ik: we staan gelijk