Te druk met zichzelf

Donker zijn de wolken
Over mijn sombere bestaan
Alleen breng ik de dagen door
Geen mens nog gezien

Eenzaam vertoef ik in mijn huis
De deurbel blijft stil
De telefoon gaat niet
Ik zeg geen woord

Donker is het buiten
Als ik door het raam staar
Donker is het binnen
Tot ik een kaars aansteek

Dit donkere eenzame bestaan
Houdt ik niet lang meer vol
Zijn mensen mij vergeten?
Of zoals altijd… te druk met zichzelf

Alleen blijf ik achter

Alleen…
Alleen blijf ik achter
De pijn wordt niet zachter

We deden gekke dingen
En we konden totaal niet zingen
Toch wilde we een band beginnen
Onze naam zal ik nog altijd beminnen

The Paranoid Sisters…
Alleen blijf ik achter
De pijn wordt niet zachter

Ik verloor jou uit mijn leven
Je had niets meer te geven
Dat is wat je zelf zei
Maar ik dacht daar anders over

Ik mis je nog altijd
Ook al weet ik; jij bent nu bevrijd
Vergeten zal ik je nooit; echt niet
Ik bleef achter met veel verdriet

Alleen…
Alleen bleef ik achter
En de pijn wordt maar niet zachter

Respectloos

Je behandeld me zonder respect
Je spreekt af en komt niet opdagen
Maar ik ben niet zo goed gebekt
En stel verder geen vragen

Keer op keer is het weer raak
Ik heb er geen vertrouwen meer in
Het gebeurt mij veels te vaak
Voor mij heeft het zo geen zin

Je behandeld me respectloos
Alsof ik geen gevoel heb
Van binnen ben ik heel erg boos
Gevangen in mijn eigen web

Waar gaat dit heen
Verbroken vriendschap?
Je kan klagen als geen één
Begrijp je dat ik dat niet snap?

Ik wil niet meer afspreken
Je bekijkt het maar
Ik ga er niet om smeken
Voor mij is het klaar

Ze is geen blinde

Ze is niet meer blind
Het maakt haar hard en verbitterd
Ze kan geen liefde meer geven
En al helemaal niet ontvangen

Haar ogen staan te wijd open
Om nog iemand in haar hart toe te laten
Ze weet dat er pijn en verdriet
Om de hoek op haar zitten te wachten

Ze is niet meer zo lief
Zoals ze vroeger altijd was
Het leven heeft van haar
Een grote bitch gemaakt

Ze blijft liever alleen
Dan weet ze dat ze veilig is
Niets kan haar nog raken
Haar verstand houdt alles buiten

Ze weet niet meer wat gevoel is
Dat is te lang weg gebleven
Ze wil ook niet meer voelen
Omdat ze weet dat dat haar kwetsbaar maakt

Ze heeft de mens door
En laat ze steeds op hun bek gaan
Ze geniet van de zwakken
Die hun verstand niet in de hand hebben

Soms doet ze mensen pijn
Die ze geen pijn gunt
Deze hebben al genoeg meegemaakt
En verdienen het gewoon niet

Maar ook zij is een mens
En mensen doen elkaar nou eenmaal pijn
Al zal zij geen blinde meer zijn
Hoopt ze dat bij dezen de ogen ook open gaan’,’2005-05-08′,’Dutch’,129),(

Hartsvriendin

We hebben lol
De grootste lol
Soms maken we er een zooitje van
Een groot zooitje

We lachen
We huilen
We delen alles
Soms een beetje teveel

We hebben veel voor elkaar over
Niemand komt ooit tussen ons
Het is al menige malen getest
En soms wordt het nog geprobeerd

Jij bent misschien wat ze noemen
Een hartsvriendin
Maar voor mij ben je
De dierbaarste wat er is