De zomer voorbij

Daar was je weer
Zo snel voorbij geraasd
We hebben genoten
Van je warmte en mooie weer

Je bent weer heen gegaan
Om volgend jaar terug te keren
Nu zijn het sombere dagen
Zonder jouw zonnestralen

De kou
De donkere dagen
Ik vind het helemaal niks
Geef mij jou maar

De zomer is weer voorbij
Voorbij gevlogen
De winter nadert
Evenals mijn energie

Saai

Saai zijn de dagen
Leeg, eenzaam en alleen
Weinig te doen
Maar soms ook genoeg

Ik kan me nergens toe zetten
en blijf op de bank hangen
Saai te zitten zijn
Eenzaam en alleen

Ik denk
Ik denk veel
M’n gedachtes stormen
Kriskras door elkaar

Er komt niks uit m’n handen
Want ik moet het alleen doen
Saai zonder mensen
Is dit het leven?

Ik kijk naar buiten

Ik kijk naar buiten
Vraag me af wat ik zie
Bedrog… leugens
Wie ziet de waarheid nog

Het leven is niet wat het lijkt
De zon, de hemel, de sterren en de maan
Ik vraag me af wie het weet
Of wie zich gewoon laat meeslepen

Ik kijk naar buiten
Zie mens en dier
Allemaal even ver weg van hier
En toch zo dichtbij

Zijn het leugens
Is het bedrog
Wie ziet de waarheid nog
Door dit troebele raam

Lieve ma

Gemiste jaren
niet meer in te halen
Wel zo blij
met de laatste uren met u aan mijn zij

Weinig woorden
zo goed als geen herkenning
Toch was u blij
en wisselde een vrolijk woord

Verloren jaren
dat we niet samen waren
niet meer in te halen
de tijd kwam te laat

U nog even hebben mogen zien stralen
Een glimlach… een traan van geluk
Ik kan me wel afvragen
hoe het verder gelopen had

Het antwoord zal nooit komen
Het gemis zal er blijven
maar ik koester
de laatste uren

U leefde uw leven zoals u wilde
‘soms moet je dingen aanvaarden’
uw laatste wijze woorden
Eindelijk accepteerde u hulp en ondersteuning

Lieve ma… rust zacht
Het gevecht des leven is voorbij
Ik zal u nooit vergeten

De depressie

Het leven is leeg
Geen doel, geen vooruitzichten
Wat moet ik doen
De verveling is moordend

Ik ontwaak uit mijn slaap
Open mijn ogen en zie de morgen
Geen reden om op te staan
Geen reden om ergens heen te gaan

De gedachtes om niet meer
te willen ontwaken
Ze worden groter
Ze worden serieuzer

Van alles al uitgedacht
Van kwaad tot erger
Maar de angst dat het pijn doet
is nog te groot, ik kan het niet

Ik doe mezelf pijn
Om zo de pijn te verlichten
Eens snij ik verkeerd
Om zo nooit meer pijn te voelen

Januari nadert…

December…
januari nadert…
De kou…
de donkere dagen…

De witte wereld
door duistere ogen
Altijd weer die somberheid
rond deze koude tijd

Januari nadert…
maar jij blijft weg
Voor altijd in mijn hart
maar al 12 jaar uit mijn leven

Het gemis…
het gaat maar niet weg
Het eenzame gat…
die maar blijft voort bestaan

Raak ik hier ooit nog uit
zonder jou blijft alles anders
De leegte, de stilte
de eenzaamheid, de kilte

Al 12 jaar uit mijn leven
al 12 jaar dit grote gat
De dag dat ik je verloor…
11 januari nadert…

Ik ben een denker

Praten doe ik nauwelijks
Actief zijn komt niet veel voor
Ik ben een denker
en ik denk…

Mensen zijn vaak doortrapt
Geslepen, zelden eerlijk
Wie mij kent, kent geen ander
zoals iemand ook kan zijn

Ik kijk naar de mensen
Doorgrond ze diep
Ik ben geen prater
observeer en denk…

Wie kent de ware persoon
Die glimlacht achter een masker
Een masker van geluk
en soms pijnloos verdriet

Ik ben geen prater
Ik ben een denker
Ik observeer jou
en weet… dat ik je niet vertrouw